در بسیاری از آیات قرآن, تصویری روشن از قیامت ترسیم شده است. برای مثال در سوره تکویر که در پایین آورده شده است. لازم به ذکر است که تصاویر زیر تماما نمادین بوده و به هیچ وجه نشاندهنده عظمت این واقعه نیستند

 سوره التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان

و آنگاه که کوهها به رفتار آیند
و

 آنگه که ستارگان همی ‏تیره شوند

آنگاه که خورشید به هم درپیچد

وقتى شتران ماده وانهاده شوند

و آنگه که وحوش را همى ‏گرد آرند

دریاها آنگه که جوشان گردند

و آنگاه که جانها به هم درپیوندند

و آنگه که جحیم را برافروزانند

و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند

هر نفس بداند چه فراهم دیده

نه نه سوگند به اختران گردان

پرسند چو زان دخترک زنده به‏ گور

به کدامین گناه کشته شده است

و آنگاه که نامه ‏ها زهم بگشایند

و آنگاه که آسمان زجا کنده شود

برگرفته از سایت پارس قران به آدرس www.parsquran.com/articles/day.htm‎

? بسم الله الرحمن الرحیم ?

لا اقسم بیوم القیامة ?1? ولا اقسم بالنفس اللوامة ?2? ایحسب الانسان الن نجمع عظامه ?3? بلی قادرین علی ان نسوی بنانه ?4? بل یرید الانسان لیفجر امامه ?5? یسال ایان یوم القیامة ?6? فاذا برق البصر ?7? وخسف القمر ?8? وجمع الشمس والقمر ?9? یقول الانسان یومئذ این المفر ?10? کلا لا وزر ?11? الی ربک یومئذ المستقر ?12? ینبا الانسان یومئذ بما قدم واخر ?13? بل الانسان علی نفسه بصیرة ?14? ولو القی معاذیره ?15? لا تحرک به لسانک لتعجل به ?16? ان علینا جمعه وقرآنه ?17? فاذا قراناه فاتبع قرآنه ?18? ثم ان علینا بیانه ?19? کلا بل تحبون العاجلة ?20? وتذرون الآخرة ?21? وجوه یومئذ ناضرة ?22? الی ربها ناظرة ?23? ووجوه یومئذ باسرة ?24? تظن ان یفعل بها فاقرة ?25? کلا اذا بلغت التراقی ?26? وقیل من راق ?27? وظن انه الفراق ?28? والتفت الساق بالساق ?29? الی ربک یومئذ المساق ?30? فلا صدق ولا صلی ?31? ولکن کذب وتولی ?32? ثم ذهب الی اهله یتمطی ?33? اولی لک فاولی ?34? ثم اولی لک فاولی ?35? ایحسب الانسان ان یترک سدی ?36? الم یک نطفة من منی یمنی ?37? ثم کان علقة فخلق فسوی ?38? فجعل منه الزوجین الذکر والانثی ?39? الیس ذلک بقادر علی ان یحیی الموتی ?40?

به نام نامی یزدان پاک

امروزجمعه 6 فروردین سال 1389 هجری شمسی مصادف با10ربیع الثانی سال1431 قمری و26مارس 2010ولادت بانوی مکرم جهان اسلام حضرت معصومه سلام الله علیها هست شیرزنی که برای دیدار برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا از مدینه حرکت می کند تا خود را به طوس برساند و با امامت و ولایت بر حق علی ابن موسی الرضا بیعت کند اما بر اثر طولانی بودن راه وبیماری در شهر مقدس قم به شهادت رسیده وامروزه  ارامگاه پر فیض و برکتش به مانند صدفی تابناک در مرکز شهر قم می درخشد درتاریخ بشری زنان زیادی بوده اند که با داشتن ایمان قوی و تقوای الهی جلوتر از مردان هم عصر خود حرکت کرده و به درجات عالی تقرب به خداوند نائل آمده اند امروزه هیچ انسان آزاده ایی رشادتهای زنانی از قبیل حضرت فاطمه حضرت مریم حضرت خدیجه حضرت زینب حضزت معصومه و...را فرموش نخواهد کرد امروز من قصد دارم به خاطر رشادتهای این شیر زنان تاریخ بشری مطالبی هر چند اندک  به رشته تحریر در اورم امید است که از رهروان راه پر فیض این بزرگواران باشیم

الف..حضرت فاطمه

نام مبارک آن حضرت، فاطمه (علیها السلام) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز ذکر شده است.

فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که: پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند.

زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که: "چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد)، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد

 ب.. حضرت مریم

 حضرت مریم از زنان بزرگوار و از شخصیت‌های برجسته جهان بشریت است. او مادر پیامبر بزرگ خداوند، حضرت عیسی علیه السلام، بود. حضرت مریم از کودکی در تحت تربیت انسان های والا و مربیان شایسته قرار داشت. در دین اسلام حضرت مریم از جمله معدود زنانی است که به مقام کمال و مطلوب انسانی دست یافته است.

در قرآن کریم بارها از این بانوی بزرگ سخن به میان آمده و پاکدامنی و عفت و حیا و ایمان و فضایل برجسته اخلاقی او تأیید شده است. به عنوان نمونه در
سوره تحریم آیه 12 او به عنوان نمونه و الگو برای تمام مومنان معرفی شده و پاکدامنی و طهارت او گوشزد شده است.
حضرت مریم دختر عمران و از نسل حضرت داود است. مادرش، حنّه، نذر کرد که فرزندی را که در شکم دارد خدمتگزار بیت المقدس گرداند.
روزها گذشت و حنه کودک خود را به دنیا آورد و با کمال تعجب دریافت که کودکش دختر است؛ و خدمتگزاران بیت المقدس فقط می‌بایست از مردان باشند.

القاب حضرت مریم  1.   صدیقه 2.   محدّثه 3.  عابده 4 . عذرا

ج.. حضرت خدیجه

حضرت خدیجه کبری(س) از بزرگترین بانوان اسلام به شمار مى‏رود. او اولین زنى‏ بود که به اسلام گروید و اولین زنى که نماز خواند، خدیجه بود. او انسانى روشن بین و دور اندیش بود. با گذشت، علاقه‏مند به ‏معنویات، وزین و با وقار، معتقد به حق و حقیقت و متمایل به ‏اخبار آسمانى بود. و همین شرافت ‏براى او بس که همسر رسول خدا(ص) بود و گسترش اسلام به کمک مال و ثروت او تحقق یافت. هر چه داشت در راه ‏پیشرفت و موقعیت پیغمبر اسلام(ص) بی‌هیچ چشم داشتی انفاق کرد. او تمام اموال‏ خویش را به پیامبر(ص) بخشید و در راه نشر اسلام به مصرف‏ رساند. تا جایى که هنگام ارتحال، پارچه‏اى براى کفن نداشت.

ابن اسحاق جمله‏اى در شأن خدیجه دارد که گویاى همکارى و صداقت او در پیشبرد اسلام است. او مى‏گوید: «خدیجه یاور صادق‏ و با وفایى براى پیامبر(ص) بود و مصیبت‏ها در پى رحلت ‏خدیجه‏ و ابوطالب بر پیامبر(ص) سرازیر شدند.» گویا این دو، در برابر هجوم ناملایمات بر پیامبر اکرم(ص)، سدى بلند و مستحکم بودند. از این رو پیامبر اکرم(ص) سال وفات خدیجه و عمویش ابوطالب(علیهما السلام) را سال اندوه یا عام الحزن می‌نامید.

این جمله‌ی معروف که اسلام رهین اخلاق پیامبر(ص)، شمشیر على(ع)، و اموال خدیجه است از نهایت همکارى و صداقت‏ خدیجه ‏پرده بر مى‏دارد.

پیغمبر(ص) در منزلت ایشان فرموده‌اند: خدا شاهد است‏ خدیجه زنى بود که چون همه از من رو مى‏گردانیدند، او به من روى مى‏کرد، و چون همه از من مى‏گریختند، به من محبت و مهربانى مى‏کرد، و چون همه دعوت مرا تکذیب‏ مى‏کردند، به من ایمان مى‏آورد و مرا تصدیق مى‏کرد. در مشکلات‏ زندگى مرا یارى مى‏داد و با مال خود کمک مى‏کرد و غم از دلم‏ مى‏زدود

حضرت زینب

زینب کبری سلام الله علیها، پیامبر خون شهدای کربلا و همراه حسین «ع» در نهضت خونین عاشورا. حضرت زینب، دختر امیر المؤمنین و فاطمه زهرا «ع» در سال پنجم هجری، روز 5 جمادی الأولی در مدینه، پس از امام حسین «ع» به دنیا آمد. از القاب اوست:عقیله بنی هاشم، عقیله طالبیین، موثقه، عارفه، عالمه، محدثه، فاضله، کامله، عابده آل علی. زینب را مخفف «زین اب» دانسته‏اند، یعنی زینت پدر

د..حضرت معصومه

نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) است . آن بانو مادر امام هشتم نیز هست . لذا حضرت معصومه (س) با حضرت رضا (ع) از یک مادر هستند.

ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال 173 هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.

در سال 200 هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.

به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز 23 ربیع الاول سال 201 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.

محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال 201 هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.

آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند.

بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (ع) و امام جواد (ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال 256 هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع). و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.